damnator
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /damˈnaː.tor/, [d̪ämˈnäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /damˈna.tor/, [d̪ämˈnäːt̪or]
Noun
[edit]damnātor m (genitive damnātōris); third declension
- a person who condemns
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | damnātor | damnātōrēs |
Genitive | damnātōris | damnātōrum |
Dative | damnātōrī | damnātōribus |
Accusative | damnātōrem | damnātōrēs |
Ablative | damnātōre | damnātōribus |
Vocative | damnātor | damnātōrēs |
Verb
[edit]damnātor
References
[edit]- “damnator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- damnator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.