dicturio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From dīcō (say, tell) +‎ -turiō (desiderative suffix).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

dicturiō (present infinitive dicturīre); fourth conjugation, no perfect or supine stem (Late Latin)

  1. to long to say or tell

Inflection[edit]

   Conjugation of dicturiō (fourth conjugation, no supine stem, no perfect stem)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dicturiō dicturīs dicturit dicturīmus dicturītis dicturiunt
imperfect dicturiēbam dicturiēbās dicturiēbat dicturiēbāmus dicturiēbātis dicturiēbant
future dicturiam dicturiēs dicturiet dicturiēmus dicturiētis dicturient
passive present dicturior dicturīris,
dicturīre
dicturītur dicturīmur dicturīminī dicturiuntur
imperfect dicturiēbar dicturiēbāris,
dicturiēbāre
dicturiēbātur dicturiēbāmur dicturiēbāminī dicturiēbantur
future dicturiar dicturiēris,
dicturiēre
dicturiētur dicturiēmur dicturiēminī dicturientur
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dicturiam dicturiās dicturiat dicturiāmus dicturiātis dicturiant
imperfect dicturīrem dicturīrēs dicturīret dicturīrēmus dicturīrētis dicturīrent
passive present dicturiar dicturiāris,
dicturiāre
dicturiātur dicturiāmur dicturiāminī dicturiantur
imperfect dicturīrer dicturīrēris,
dicturīrēre
dicturīrētur dicturīrēmur dicturīrēminī dicturīrentur
imperative singular plural
first second third first second third
active present dicturī dicturīte
future dicturītō dicturītō dicturītōte dicturiuntō
passive present dicturīre dicturīminī
future dicturītor dicturītor dicturiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dicturīre dicturīrī
participles dicturiēns dicturiendus,
dicturiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dicturiendī dicturiendō dicturiendum dicturiendō

Related terms[edit]

References[edit]