distinctus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of distinguō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /disˈtiːnk.tus/, [d̪ɪs̠ˈt̪iːŋkt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /disˈtink.tus/, [d̪isˈt̪iŋkt̪us]
Adjective
[edit]distīnctus (feminine distīncta, neuter distīnctum, comparative distīnctior, superlative distīnctissimus); first/second-declension adjective
- distinct, separate
- Synonyms: īnsignis, cōnspicuus, praecipuus, eximius, ēgregius
- definite, lucid
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | distīnctus | distīncta | distīnctum | distīnctī | distīnctae | distīncta | |
Genitive | distīnctī | distīnctae | distīnctī | distīnctōrum | distīnctārum | distīnctōrum | |
Dative | distīnctō | distīnctō | distīnctīs | ||||
Accusative | distīnctum | distīnctam | distīnctum | distīnctōs | distīnctās | distīncta | |
Ablative | distīnctō | distīnctā | distīnctō | distīnctīs | |||
Vocative | distīncte | distīncta | distīnctum | distīnctī | distīnctae | distīncta |
Related terms
[edit]Descendants
[edit]References
[edit]- “distinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “distinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- distinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum
- the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum