doodstraffen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Pronunciation[edit]
Etymology 1[edit]
Verb[edit]
doodstraffen
- (rare, transitive) to execute, to kill to conclude a death penalty
- 1745, Ary Wys, ’s Heilands kruisgeschiedenis, publ. by Nikolaes Smithof, page 125.
- […] Welke aan een' doemeling, gedoodstraft, geenszins voegt.
- […] which is not meet for a condemnee, executed, at all.
- 1771, David Hume, Historie van Engeland, Losel, Bosch, Smithof, Burgvliet, Arrenberg & Beman, page 363:
- In het volgende gedeelte der regeringe van de Koninginne, werd de wet ſomtyds uitgevoerd door het doodſtraffen van Priesteren; […]
- In the following part of the Queen's rule, the law was sometimes put into practice by the executing of priests; […]
- 1745, Ary Wys, ’s Heilands kruisgeschiedenis, publ. by Nikolaes Smithof, page 125.
Inflection[edit]
| Conjugation of doodstraffen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | doodstraffen | |||
| past singular | doodstrafte | |||
| past participle | gedoodstraft | |||
| infinitive | doodstraffen | |||
| gerund | doodstraffen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | doodstraf | doodstrafte | ||
| 2nd person sing. (jij) | doodstraft | doodstrafte | ||
| 2nd person sing. (u) | doodstraft | doodstrafte | ||
| 2nd person sing. (gij) | doodstraft | doodstrafte | ||
| 3rd person singular | doodstraft | doodstrafte | ||
| plural | doodstraffen | doodstraften | ||
| subjunctive sing.1 | doodstraffe | doodstrafte | ||
| subjunctive plur.1 | doodstraffen | doodstraften | ||
| imperative sing. | doodstraf | |||
| imperative plur.1 | doodstraft | |||
| participles | doodstraffend | gedoodstraft | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2[edit]
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun[edit]
doodstraffen