esplaiar
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Etymology[edit]
From espaiar, influenced by plaer.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
esplaiar (first-person singular present esplaio, first-person singular preterite esplaí, past participle esplaiat)
- (transitive) to elaborate on, to expand on
- (reflexive) to open up; to pour one's heart out
Conjugation[edit]
Conjugation of esplaiar (first conjugation)
Related terms[edit]
Further reading[edit]
- “esplaiar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “esplaiar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “esplaiar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “esplaiar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.