inarticulatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- (not, without, un-) +‎ articulātus (distinct).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

inarticulātus (feminine inarticulāta, neuter inarticulātum); first/second-declension adjective (post-Classical)

  1. indistinct; inarticulate

Inflection[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inarticulātus inarticulāta inarticulātum inarticulātī inarticulātae inarticulāta
Genitive inarticulātī inarticulātae inarticulātī inarticulātōrum inarticulātārum inarticulātōrum
Dative inarticulātō inarticulātō inarticulātīs
Accusative inarticulātum inarticulātam inarticulātum inarticulātōs inarticulātās inarticulāta
Ablative inarticulātō inarticulātā inarticulātō inarticulātīs
Vocative inarticulāte inarticulāta inarticulātum inarticulātī inarticulātae inarticulāta

Related terms[edit]

References[edit]