inprecor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

inprecor (present infinitive inprecārī, perfect active inprecātus sum); first conjugation, deponent

  1. Alternative form of imprecor

Conjugation[edit]

   Conjugation of inprecor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inprecor inprecāris,
inprecāre
inprecātur inprecāmur inprecāminī inprecantur
imperfect inprecābar inprecābāris,
inprecābāre
inprecābātur inprecābāmur inprecābāminī inprecābantur
future inprecābor inprecāberis,
inprecābere
inprecābitur inprecābimur inprecābiminī inprecābuntur
perfect inprecātus + present active indicative of sum
pluperfect inprecātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inprecātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inprecer inprecēris,
inprecēre
inprecētur inprecēmur inprecēminī inprecentur
imperfect inprecārer inprecārēris,
inprecārēre
inprecārētur inprecārēmur inprecārēminī inprecārentur
perfect inprecātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inprecātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inprecāre inprecāminī
future inprecātor inprecātor inprecantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inprecārī inprecātum esse inprecātūrum esse
participles inprecāns inprecātus inprecātūrus inprecandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inprecandī inprecandō inprecandum inprecandō inprecātum inprecātū