instruír

See also: instruir

Galician

Etymology

From Latin instruere, present active infinitive of īnstruō.

Verb

instruír (first-person singular present instrúo, first-person singular preterite instruín, past participle instruído)

1. to instruct, teach

Conjugation

    Conjugation of instruír (u becomes ú when stressed)

	Singular			Plural
	First-person (eu)	Second-person (ti)	Third-person (el / ela / Vde.)	First-person (nós)	Second-person (vós)	Third-person (eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal	instruír
Personal	instruír	instruíres	instruír	instruírmos	instruírdes	instruíren
Gerund
	instruíndo
Past participle
Masculine	instruído			instruídos
Feminine	instruída			instruídas
Indicative
Present	instrúo	instrúes	instrúe	instruímos	instruídes	instrúen
Imperfect	instruía	instruías	instruía	instruïamos	instruïades	instruían
Preterite	instruín	instruíches	instruíu	instruímos	instruístes	instruíron
Pluperfect	instruíra	instruíras	instruíra	instruiramos	instruirades	instruíran
Future	instruirei	instruirás	instruirá	instruiremos	instruiredes	instruirán
Conditional	instruiría	instruirías	instruiría	instruiriamos	instruiriades	instruirían
Subjunctive
Present	instrúa	instrúas	instrúa	instruamos	instruades	instrúan
Imperfect	instruíse	instruíses	instruíse	instruísemos	instruísedes	instruísen
Future	instruír	instruíres	instruír	instruírmos	instruírdes	instruíren
Imperative
Affirmative		instrúe	instrúa	instruamos	instruíde	instrúan
Negative (non)		non instrúas	non instrúa	non instruamos	non instruades	non instrúan

Related terms

• instrución
• instrutivo

References

• “instr” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
• “instruír” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “instruír” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “instruír” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.