intenció

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Catalan[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

intenció f (plural intencions)

  1. intention

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin intentio.[1] With -ció ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈintɛnt͡sijoː]
  • Hyphenation: in‧ten‧ció
  • Rhymes: -joː

Noun[edit]

intenció (plural intenciók)

  1. (formal) intention
    Synonym: szándék

Declension[edit]

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative intenció intenciók
accusative intenciót intenciókat
dative intenciónak intencióknak
instrumental intencióval intenciókkal
causal-final intencióért intenciókért
translative intencióvá intenciókká
terminative intencióig intenciókig
essive-formal intencióként intenciókként
essive-modal
inessive intencióban intenciókban
superessive intención intenciókon
adessive intenciónál intencióknál
illative intencióba intenciókba
sublative intencióra intenciókra
allative intencióhoz intenciókhoz
elative intencióból intenciókból
delative intencióról intenciókról
ablative intenciótól intencióktól
non-attributive
possessive - singular
intencióé intencióké
non-attributive
possessive - plural
intencióéi intenciókéi
Possessive forms of intenció
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. intencióm intencióim
2nd person sing. intenciód intencióid
3rd person sing. intenciója intenciói
1st person plural intenciónk intencióink
2nd person plural intenciótok intencióitok
3rd person plural intenciójuk intencióik

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]