inwijden

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ wijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌʋɛi̯.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: in‧wij‧den

Verb

inwijden

1. (transitive) to inaugurate
2. (transitive) to consecrate

Inflection

Conjugation of inwijden (weak, separable)
infinitive	inwijden
past singular	wijdde in
past participle	ingewijd
infinitive	inwijden
gerund	inwijden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wijd in	wijdde in	inwijd	inwijdde
2nd person sing. (jij)	wijdt in	wijdde in	inwijdt	inwijdde
2nd person sing. (u)	wijdt in	wijdde in	inwijdt	inwijdde
2nd person sing. (gij)	wijdt in	wijdde in	inwijdt	inwijdde
3rd person singular	wijdt in	wijdde in	inwijdt	inwijdde
plural	wijden in	wijdden in	inwijden	inwijdden
subjunctive sing.1	wijde in	wijdde in	inwijde	inwijdde
subjunctive plur.1	wijden in	wijdden in	inwijden	inwijdden
imperative sing.	wijd in
imperative plur.1	wijdt in
participles	inwijdend	ingewijd
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: inwy
• → West Frisian: ynwije

Anagrams

• wijden in