monitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of moneō (“warn, remind”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈmo.ni.tus/, [ˈmɔnɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmo.ni.tus/, [ˈmɔːnit̪us]
Participle
[edit]monitus (feminine monita, neuter monitum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | monitus | monita | monitum | monitī | monitae | monita | |
Genitive | monitī | monitae | monitī | monitōrum | monitārum | monitōrum | |
Dative | monitō | monitō | monitīs | ||||
Accusative | monitum | monitam | monitum | monitōs | monitās | monita | |
Ablative | monitō | monitā | monitō | monitīs | |||
Vocative | monite | monita | monitum | monitī | monitae | monita |
Noun
[edit]monitus m (genitive monitūs); fourth declension
- warning
- Synonyms: exemplum, documentum
- reminder
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | monitus | monitūs |
Genitive | monitūs | monituum |
Dative | monituī | monitibus |
Accusative | monitum | monitūs |
Ablative | monitū | monitibus |
Vocative | monitus | monitūs |
References
[edit]- “monitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “monitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- monitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- monitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.