obtrecto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

obtrectō (present infinitive obtrectāre, perfect active obtrectāvī, supine obtrectātum); first conjugation

  1. to disparage, underrate, decry
  2. to thwart

Conjugation[edit]

   Conjugation of obtrectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present obtrectō obtrectās obtrectat obtrectāmus obtrectātis obtrectant
imperfect obtrectābam obtrectābās obtrectābat obtrectābāmus obtrectābātis obtrectābant
future obtrectābō obtrectābis obtrectābit obtrectābimus obtrectābitis obtrectābunt
perfect obtrectāvī obtrectāvistī obtrectāvit obtrectāvimus obtrectāvistis obtrectāvērunt,
obtrectāvēre
pluperfect obtrectāveram obtrectāverās obtrectāverat obtrectāverāmus obtrectāverātis obtrectāverant
future perfect obtrectāverō obtrectāveris obtrectāverit obtrectāverimus obtrectāveritis obtrectāverint
passive present obtrector obtrectāris,
obtrectāre
obtrectātur obtrectāmur obtrectāminī obtrectantur
imperfect obtrectābar obtrectābāris,
obtrectābāre
obtrectābātur obtrectābāmur obtrectābāminī obtrectābantur
future obtrectābor obtrectāberis,
obtrectābere
obtrectābitur obtrectābimur obtrectābiminī obtrectābuntur
perfect obtrectātus + present active indicative of sum
pluperfect obtrectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect obtrectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present obtrectem obtrectēs obtrectet obtrectēmus obtrectētis obtrectent
imperfect obtrectārem obtrectārēs obtrectāret obtrectārēmus obtrectārētis obtrectārent
perfect obtrectāverim obtrectāverīs obtrectāverit obtrectāverīmus obtrectāverītis obtrectāverint
pluperfect obtrectāvissem obtrectāvissēs obtrectāvisset obtrectāvissēmus obtrectāvissētis obtrectāvissent
passive present obtrecter obtrectēris,
obtrectēre
obtrectētur obtrectēmur obtrectēminī obtrectentur
imperfect obtrectārer obtrectārēris,
obtrectārēre
obtrectārētur obtrectārēmur obtrectārēminī obtrectārentur
perfect obtrectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect obtrectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present obtrectā obtrectāte
future obtrectātō obtrectātō obtrectātōte obtrectantō
passive present obtrectāre obtrectāminī
future obtrectātor obtrectātor obtrectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives obtrectāre obtrectāvisse obtrectātūrum esse obtrectārī obtrectātum esse obtrectātum īrī
participles obtrectāns obtrectātūrus obtrectātus obtrectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
obtrectandī obtrectandō obtrectandum obtrectandō obtrectātum obtrectātū

References[edit]

  • obtrecto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obtrecto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obtrecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to detract from a person's reputation, wilfully underestimate a person: alicuius gloriae or simply alicui obtrectare