octoviratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ok.toː.u̯iˈraː.tus/, [ɔkt̪oːu̯ɪˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ok.to.viˈra.tus/, [okt̪oviˈräːt̪us]
Noun[edit]
octōvirātus m (genitive octōvirātūs); fourth declension
- octovirate (rank or office of an octovir)
Declension[edit]
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | octōvirātus | octōvirātūs |
Genitive | octōvirātūs | octōvirātuum |
Dative | octōvirātuī | octōvirātibus |
Accusative | octōvirātum | octōvirātūs |
Ablative | octōvirātū | octōvirātibus |
Vocative | octōvirātus | octōvirātūs |
References[edit]
- octoviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.