odmowa

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: odmową

Old Polish[edit]

Etymology[edit]

Deverbal from odmówić. First attested in 1395.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔdmɔva/
  • IPA(key): (15th CE) /ɔdmɔva/

Noun[edit]

odmowa f

  1. denial, refusal; opposition, resistance
    • 1895 [1448–1450], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, page 111:
      Vrzandnyk wschitka gymyenya yego ma dacz na rankoyemstwo bes wschey odmowi i odwloky (sine omni dilatione et contradictione)
      [Urzędnik wszytka jimienia jego ma dać na rękojemstwo bez wszej odmowy i odwłoki (sine omni dilatione et contradictione)]
  2. reply, answer
    • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187:
      Tedi rzegk[ł] pan Hinczka: Dacze mne ti wini wipiszafszy, iszbich na to odmowø dal
      [Tedy rzek pan Hinczka: Dacie mnie, ty winy wypisawszy, iż bych na to odmowę dał]

Related terms[edit]

nouns
verbs

Descendants[edit]

  • Polish: odmowa

References[edit]

Polish[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Polish odmowa. By surface analysis, deverbal from odmówić.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ɔdˈmɔ.va/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ɔdˈmɔ.va/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔva
  • Syllabification: od‧mo‧wa

Noun[edit]

odmowa f (diminutive odmówka)

  1. denial, refusal
  2. (Middle Polish) defense or justification against accusations

Declension[edit]

Derived terms[edit]

adjective

Related terms[edit]

adverb
noun
verbs

References[edit]

Further reading[edit]