opblijven

Dutch

Etymology

From op +‎ blijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔp.blɛi̯və(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧blij‧ven

Verb

opblijven

1. (intransitive) to stay up, to remain awake

Inflection

Inflection of opblijven (strong class 1, separable)
infinitive	opblijven
past singular	bleef op
past participle	opgebleven
infinitive	opblijven
gerund	opblijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	blijf op	bleef op	opblijf	opbleef
2nd person sing. (jij)	blijft op	bleef op	opblijft	opbleef
2nd person sing. (u)	blijft op	bleef op	opblijft	opbleef
2nd person sing. (gij)	blijft op	bleeft op	opblijft	opbleeft
3rd person singular	blijft op	bleef op	opblijft	opbleef
plural	blijven op	bleven op	opblijven	opbleven
subjunctive sing.1	blijve op	bleve op	opblijve	opbleve
subjunctive plur.1	blijven op	bleven op	opblijven	opbleven
imperative sing.	blijf op
imperative plur.1	blijft op
participles	opblijvend	opgebleven
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: opbly

Anagrams

• blijven op