opnaaien

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ naaien (“to sew”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

opnaaien

1. rile up, provoke, excite

   (newspaper article header) Eerst publiek even opnaaien en dan pakt Sagan uit met specialiteit van het huis

   First getting the spectators on their feet to then treat them to his signature move [namely a wheelie, editor's note]

   [1]

   Carl Hoefkens laat zich niet opnaaien.

   Carl Hoefkens will not get himself riled up.

2. (sewing) To connect pieces by sewing them together.

Inflection

Conjugation of opnaaien (weak, separable)
infinitive	opnaaien
past singular	naaide op
past participle	opgenaaid
infinitive	opnaaien
gerund	opnaaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	naai op	naaide op	opnaai	opnaaide
2nd person sing. (jij)	naait op	naaide op	opnaait	opnaaide
2nd person sing. (u)	naait op	naaide op	opnaait	opnaaide
2nd person sing. (gij)	naait op	naaide op	opnaait	opnaaide
3rd person singular	naait op	naaide op	opnaait	opnaaide
plural	naaien op	naaiden op	opnaaien	opnaaiden
subjunctive sing.1	naaie op	naaide op	opnaaie	opnaaide
subjunctive plur.1	naaien op	naaiden op	opnaaien	opnaaiden
imperative sing.	naai op
imperative plur.1	naait op
participles	opnaaiend	opgenaaid
1) Archaic.

Synonyms

• (rile up): ophitsen, opruien, prikkelen, stoken, uitdagen, opzwepen
• (sew together): naaien