patronatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]patrōnus (“protector, patron”) + -ātus.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /pa.troːˈnaː.tus/, [pät̪roːˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pa.troˈna.tus/, [pät̪roˈnäːt̪us]
Noun
[edit]patrōnātus m (genitive patrōnātūs); fourth declension
- (Late Latin) patronage
- Synonym: patrōcinium
Declension
[edit]Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | patrōnātus | patrōnātūs |
Genitive | patrōnātūs | patrōnātuum |
Dative | patrōnātuī | patrōnātibus |
Accusative | patrōnātum | patrōnātūs |
Ablative | patrōnātū | patrōnātibus |
Vocative | patrōnātus | patrōnātūs |
Descendants
[edit]References
[edit]- patronatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “patronatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press