perfinitio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Probably per- (“completely”) + fīnītiō (“a determining”, “an assigning”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /per.fiːˈniː.ti.oː/, [pɛrfiːˈniːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /per.fiˈnit.t͡si.o/, [perfiˈnit̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
perfīnītiō f (genitive perfīnītiōnis); third declension
- (Medieval Latin, law) a judgment, ruling, decision
- 741–9, Lex Baiwariorum (1926), title XII, head viiii, pages 403–4:
- Emunda territorium meum usque ad legis perfinitionem.
- (please add an English translation of this quotation)
- 741–9, Lex Baiwariorum (1926), title XII, head viiii, pages 403–4:
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | perfīnītiō | perfīnītiōnēs |
Genitive | perfīnītiōnis | perfīnītiōnum |
Dative | perfīnītiōnī | perfīnītiōnibus |
Accusative | perfīnītiōnem | perfīnītiōnēs |
Ablative | perfīnītiōne | perfīnītiōnibus |
Vocative | perfīnītiō | perfīnītiōnēs |
Synonyms[edit]
Descendants[edit]
- Middle French: perfinition
References[edit]
- Charles du Fresne et al., Gloſſarium ad Scriptores Mediæ et Infimæ Latinitatis (a new edition, richer and enlarged), volume V (1734), column 385, “¶ Perfinitio”
- Jan Frederik Niermeyer, Mediae Latinitatis Lexicon Minus : Lexique Latin Médiéval–Français/Anglais : A Medieval Latin–French/English Dictionary, fascicle I (1976), page 788/1, “perfinitio”