pogubić

Polish

Etymology

From po- +‎ gubić. Compare Serbo-Croatian pogùbiti, погу̀бити.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈɡu.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: po‧gu‧bić

Verb

pogubić pf

1. (transitive) to lose many things
2. (reflexive with się, of many things) to go missing, to become lost
3. (reflexive with się, of many people) to get lost, to lose one's way

Conjugation

Conjugation of pogubić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pogubić
future tense	1st	pogubię			pogubimy
	2nd	pogubisz			pogubicie
	3rd	pogubi			pogubią
	impersonal	pogubi się
past tense	1st	pogubiłem, -(e)m pogubił	pogubiłam, -(e)m pogubiła	pogubiłom, -(e)m pogubiło	pogubiliśmy, -(e)śmy pogubili	pogubiłyśmy, -(e)śmy pogubiły
	2nd	pogubiłeś, -(e)ś pogubił	pogubiłaś, -(e)ś pogubiła	pogubiłoś, -(e)ś pogubiło	pogubiliście, -(e)ście pogubili	pogubiłyście, -(e)ście pogubiły
	3rd	pogubił	pogubiła	pogubiło	pogubili	pogubiły
	impersonal	pogubiono
conditional	1st	pogubiłbym, bym pogubił	pogubiłabym, bym pogubiła	pogubiłobym, bym pogubiło	pogubilibyśmy, byśmy pogubili	pogubiłybyśmy, byśmy pogubiły
	2nd	pogubiłbyś, byś pogubił	pogubiłabyś, byś pogubiła	pogubiłobyś, byś pogubiło	pogubilibyście, byście pogubili	pogubiłybyście, byście pogubiły
	3rd	pogubiłby, by pogubił	pogubiłaby, by pogubiła	pogubiłoby, by pogubiło	pogubiliby, by pogubili	pogubiłyby, by pogubiły
	impersonal	pogubiono by
imperative	1st	niech pogubię			pogubmy
	2nd	pogub			pogubcie
	3rd	niech pogubi			niech pogubią
passive adjectival participle		pogubiony	pogubiona	pogubione	pogubieni	pogubione
anterior adverbial participle		pogubiwszy
verbal noun		pogubienie

Further reading

• pogubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pogubić in Polish dictionaries at PWN