praelectio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From praelēctus + -tiō, from praelegō (“read aloud”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈleːk.ti.oː/, [präe̯ˈɫ̪eːkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /preˈlek.t͡si.o/, [preˈlɛkt̪͡s̪io]
Noun[edit]
praelēctiō f (genitive praelēctiōnis); third declension
- The act of reading aloud
- c. 35 CE – 100 CE, Quintilian, Institutio Oratoria :
- et hercule praelectio quae in hoc adhibetur ut facile atque distincte pueri scripta oculis sequantur
- and indeed reading aloud, which is to be employed, so that the boys can easily and clearly follow the writing with their eyes[1]
- et hercule praelectio quae in hoc adhibetur ut facile atque distincte pueri scripta oculis sequantur
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | praelēctiō | praelēctiōnēs |
Genitive | praelēctiōnis | praelēctiōnum |
Dative | praelēctiōnī | praelēctiōnibus |
Accusative | praelēctiōnem | praelēctiōnēs |
Ablative | praelēctiōne | praelēctiōnibus |
Vocative | praelēctiō | praelēctiōnēs |
Descendants[edit]
- → English: prelection