rozgrabić

Polish

Etymology

From roz- +‎ grabić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔzˈɡra.bit͡ɕ/
• Rhymes: -abit͡ɕ
• Syllabification: roz‧gra‧bić

Verb

rozgrabić pf (imperfective rozgrabiać)

1. (transitive) to spread with a rake
2. (transitive) to loot, to plunder

   Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation

Conjugation of rozgrabić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozgrabić
future tense	1st	rozgrabię			rozgrabimy
	2nd	rozgrabisz			rozgrabicie
	3rd	rozgrabi			rozgrabią
	impersonal	rozgrabi się
past tense	1st	rozgrabiłem, -(e)m rozgrabił	rozgrabiłam, -(e)m rozgrabiła	rozgrabiłom, -(e)m rozgrabiło	rozgrabiliśmy, -(e)śmy rozgrabili	rozgrabiłyśmy, -(e)śmy rozgrabiły
	2nd	rozgrabiłeś, -(e)ś rozgrabił	rozgrabiłaś, -(e)ś rozgrabiła	rozgrabiłoś, -(e)ś rozgrabiło	rozgrabiliście, -(e)ście rozgrabili	rozgrabiłyście, -(e)ście rozgrabiły
	3rd	rozgrabił	rozgrabiła	rozgrabiło	rozgrabili	rozgrabiły
	impersonal	rozgrabiono
conditional	1st	rozgrabiłbym, bym rozgrabił	rozgrabiłabym, bym rozgrabiła	rozgrabiłobym, bym rozgrabiło	rozgrabilibyśmy, byśmy rozgrabili	rozgrabiłybyśmy, byśmy rozgrabiły
	2nd	rozgrabiłbyś, byś rozgrabił	rozgrabiłabyś, byś rozgrabiła	rozgrabiłobyś, byś rozgrabiło	rozgrabilibyście, byście rozgrabili	rozgrabiłybyście, byście rozgrabiły
	3rd	rozgrabiłby, by rozgrabił	rozgrabiłaby, by rozgrabiła	rozgrabiłoby, by rozgrabiło	rozgrabiliby, by rozgrabili	rozgrabiłyby, by rozgrabiły
	impersonal	rozgrabiono by
imperative	1st	niech rozgrabię			rozgrabmy
	2nd	rozgrab			rozgrabcie
	3rd	niech rozgrabi			niech rozgrabią
passive adjectival participle		rozgrabiony	rozgrabiona	rozgrabione	rozgrabieni	rozgrabione
anterior adverbial participle		rozgrabiwszy
verbal noun		rozgrabienie

Further reading

• rozgrabić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozgrabić in Polish dictionaries at PWN