subjectus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of subjiciō (throw under or near; supply; forge; submit; propose).

Participle[edit]

subjectus (feminine subjecta, neuter subjectum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of subiectus
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative subjectus subjecta subjectum subjectī subjectae subjecta
Genitive subjectī subjectae subjectī subjectōrum subjectārum subjectōrum
Dative subjectō subjectō subjectīs
Accusative subjectum subjectam subjectum subjectōs subjectās subjecta
Ablative subjectō subjectā subjectō subjectīs
Vocative subjecte subjecta subjectum subjectī subjectae subjecta

Etymology 2[edit]

From subjiciō (lay or place under or near).

Noun[edit]

subjectus m (genitive subjectūs); fourth declension

  1. Alternative form of subiectus
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative subjectus subjectūs
Genitive subjectūs subjectuum
Dative subjectuī subjectibus
Accusative subjectum subjectūs
Ablative subjectū subjectibus
Vocative subjectus subjectūs

References[edit]