terugschrikken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From terug (“back”) + schrikken (“to frighten”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
terugschrikken
- shrink/shy away from, afraid of doing/using
- Zij schrikken er niet voor terug geweld te gebruiken!
- Van mensen te intimideren schrok hij niet terug!
Inflection[edit]
- Can be inflected as a strong or a weak verb
| Inflection of terugschrikken (strong class 3a, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugschrikken | |||
| past singular | schrok terug | |||
| past participle | teruggeschrokken | |||
| infinitive | terugschrikken | |||
| gerund | terugschrikken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schrik terug | schrok terug | terugschrik | terugschrok |
| 2nd person sing. (jij) | schrikt terug | schrok terug | terugschrikt | terugschrok |
| 2nd person sing. (u) | schrikt terug | schrok terug | terugschrikt | terugschrok |
| 2nd person sing. (gij) | schrikt terug | schrokt terug | terugschrikt | terugschrokt |
| 3rd person singular | schrikt terug | schrok terug | terugschrikt | terugschrok |
| plural | schrikken terug | schrokken terug | terugschrikken | terugschrokken |
| subjunctive sing.1 | schrikke terug | schrokke terug | terugschrikke | terugschrokke |
| subjunctive plur.1 | schrikken terug | schrokken terug | terugschrikken | terugschrokken |
| imperative sing. | schrik terug | |||
| imperative plur.1 | schrikt terug | |||
| participles | terugschrikkend | teruggeschrokken | ||
| 1) Archaic. | ||||
| Inflection of terugschrikken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugschrikken | |||
| past singular | schrikte terug | |||
| past participle | teruggeschrikt | |||
| infinitive | terugschrikken | |||
| gerund | terugschrikken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schrik terug | schrikte terug | terugschrik | terugschrikte |
| 2nd person sing. (jij) | schrikt terug | schrikte terug | terugschrikt | terugschrikte |
| 2nd person sing. (u) | schrikt terug | schrikte terug | terugschrikt | terugschrikte |
| 2nd person sing. (gij) | schrikt terug | schrikte terug | terugschrikt | terugschrikte |
| 3rd person singular | schrikt terug | schrikte terug | terugschrikt | terugschrikte |
| plural | schrikken terug | schrikten terug | terugschrikken | terugschrikten |
| subjunctive sing.1 | schrikke terug | schrikte terug | terugschrikke | terugschrikte |
| subjunctive plur.1 | schrikken terug | schrikten terug | terugschrikken | terugschrikten |
| imperative sing. | schrik terug | |||
| imperative plur.1 | schrikt terug | |||
| participles | terugschrikkend | teruggeschrikt | ||
| 1) Archaic. | ||||