toespreken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch toesprēken, from Old Dutch tuosprekan. Equivalent to a deverbal of toespreken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtuˌspreː.kə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: toe‧spre‧ken

Verb

toespreken

1. (transitive) to address, to speak to

Inflection

Conjugation of toespreken (strong class 4, separable)
infinitive	toespreken
past singular	sprak toe
past participle	toegesproken
infinitive	toespreken
gerund	toespreken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spreek toe	sprak toe	toespreek	toesprak
2nd person sing. (jij)	spreekt toe	sprak toe	toespreekt	toesprak
2nd person sing. (u)	spreekt toe	sprak toe	toespreekt	toesprak
2nd person sing. (gij)	spreekt toe	spraakt toe	toespreekt	toespraakt
3rd person singular	spreekt toe	sprak toe	toespreekt	toesprak
plural	spreken toe	spraken toe	toespreken	toespraken
subjunctive sing.1	spreke toe	sprake toe	toespreke	toesprake
subjunctive plur.1	spreken toe	spraken toe	toespreken	toespraken
imperative sing.	spreek toe
imperative plur.1	spreekt toe
participles	toesprekend	toegesproken
1) Archaic.

Derived terms

• toespraak

Descendants

• Afrikaans: toespreek