verzengen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ zengen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈzɛ.ŋə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧zen‧gen
• Rhymes: -ɛŋən

Verb

verzengen

1. to sear, to burn
   • "De Lente. Veld-zang", in J. A. van Orsoy (ed.), Alle de werken van Adriaan de Kramer, vol. 2, publ. by Hendrik Sligtenhorst (1737), page 361.

     Dorre velden aan den Nyl, / Mooren akkers zoudt ge ook willen / Uw verzengde kruin optillen, / Heet van Krokodillen-kwyl?

     (please add an English translation of this quotation)

   Synonym: verschroeien

Inflection

Conjugation of verzengen (weak, prefixed)
infinitive	verzengen
past singular	verzengde
past participle	verzengd
infinitive	verzengen
gerund	verzengen n
	present tense	past tense
1st person singular	verzeng	verzengde
2nd person sing. (jij)	verzengt	verzengde
2nd person sing. (u)	verzengt	verzengde
2nd person sing. (gij)	verzengt	verzengde
3rd person singular	verzengt	verzengde
plural	verzengen	verzengden
subjunctive sing.1	verzenge	verzengde
subjunctive plur.1	verzengen	verzengden
imperative sing.	verzeng
imperative plur.1	verzengt
participles	verzengend	verzengd
1) Archaic.

Derived terms

• verzenging