vocitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Related to vocuus, from vacuus. It may be a variant of a form vacĭtus, and perhaps originated as a participle of a verb vacĕre, from vacō (I am empty). See also vocīvus as a variant of vacīvus.

Attested in a text from Hispania (vocitus fuerit).

Adjective[edit]

vocitus (feminine vocita, neuter vocitum); first/second-declension adjective (Late Latin ?)

  1. emptied; empty

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vocitus vocita vocitum vocitī vocitae vocita
Genitive vocitī vocitae vocitī vocitōrum vocitārum vocitōrum
Dative vocitō vocitō vocitīs
Accusative vocitum vocitam vocitum vocitōs vocitās vocita
Ablative vocitō vocitā vocitō vocitīs
Vocative vocite vocita vocitum vocitī vocitae vocita

Descendants[edit]