waterskiën

Dutch

Etymology

Probably borrowed from English water ski. Equivalent to waterski (“water ski”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋaː.tərˌski.ə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: wa‧ter‧ski‧en

Verb

waterskiën

1. (intransitive) To water ski.

Inflection

Inflection of waterskiën (weak)
infinitive	waterskiën
past singular	waterskiede
past participle	gewaterskied
infinitive	waterskiën
gerund	waterskiën n
	present tense	past tense
1st person singular	waterski	waterskiede
2nd person sing. (jij)	waterskiet	waterskiede
2nd person sing. (u)	waterskiet	waterskiede
2nd person sing. (gij)	waterskiet	waterskiede
3rd person singular	waterskiet	waterskiede
plural	waterskiën	waterskieden
subjunctive sing.1	waterskië	waterskiede
subjunctive plur.1	waterskiën	waterskieden
imperative sing.	waterski
imperative plur.1	waterskiet
participles	waterskiënd	gewaterskied
1) Archaic.