weerstreven

Dutch

Alternative forms

• wederstreven (dated)

Etymology

From older wederstreven with syncope of intervocalic -d-, from Middle Dutch wederstreven. Equivalent to weer- +‎ streven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋeːrˈstreː.və(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: weer‧stre‧ven
• Rhymes: -eːvən

Verb

weerstreven

1. (transitive, formal) to oppose, to resist against

Inflection

Inflection of weerstreven (weak, prefixed)
infinitive	weerstreven
past singular	weerstreefde
past participle	weerstreefd
infinitive	weerstreven
gerund	weerstreven n
	present tense	past tense
1st person singular	weerstreef	weerstreefde
2nd person sing. (jij)	weerstreeft	weerstreefde
2nd person sing. (u)	weerstreeft	weerstreefde
2nd person sing. (gij)	weerstreeft	weerstreefde
3rd person singular	weerstreeft	weerstreefde
plural	weerstreven	weerstreefden
subjunctive sing.1	weerstreve	weerstreefde
subjunctive plur.1	weerstreven	weerstreefden
imperative sing.	weerstreef
imperative plur.1	weerstreeft
participles	weerstrevend	weerstreefd
1) Archaic.