írjeik
Hungarian
Etymology
ír + -jeik (possessive suffix) (usually in the sense ’Irish’, possibly also in the sense ’balm’, where írjaik is more common).
Pronunciation
Noun
írjeik
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | írjeik | — |
accusative | írjeiket | — |
dative | írjeiknek | — |
instrumental | írjeikkel | — |
causal-final | írjeikért | — |
translative | írjeikké | — |
terminative | írjeikig | — |
essive-formal | írjeikként | — |
essive-modal | írjeikül | — |
inessive | írjeikben | — |
superessive | írjeiken | — |
adessive | írjeiknél | — |
illative | írjeikbe | — |
sublative | írjeikre | — |
allative | írjeikhez | — |
elative | írjeikből | — |
delative | írjeikről | — |
ablative | írjeiktől | — |
non-attributive possessive - singular |
írjeiké | — |
non-attributive possessive - plural |
írjeikéi | — |