önder

See also: onder, Önder, and onder-

Turkish[edit]

Etymology[edit]

Neologism, coined as part of Atatürk’s language reforms, from the locative önde of ön (“front”) + -r, with the form probably also influenced by the earlier loan lider or by the Persian suffix ‎ (-dâr), compare Turkish dindar.

Pronunciation[edit]

IPA^(key): /øn.dæɾ/

Noun[edit]

önder (definite accusative önderi, plural önderler)

leader
Synonym: lider
- 1934 November 26, quoting Ismet Inonu, “Ulu Önderin soy adları”, in Hakkın Sesi, page 1:
  Düşündük ki soy adı kanunu tatbik olunurken Büyuk Önderin taşiyacağı adı tayin Büyük meclisin borcudur. Bu kanunla Atatürk adını teklif ediyoruz.
  (please add an English translation of this quote)

Descendants[edit]

→ Azerbaijani: öndər

References[edit]

Nişanyan, Sevan (2002–), “önder”, in Nişanyan Sözlük
Lewis, Geoffrey (1999) The Turkish Language Reform: A Catastrophic Success, Oxford, New York: Oxford University Press, page 123

Anagrams[edit]

döner