dindar

Azerbaijani

Etymology

From Persian دیندار (dindâr). By surface analysis, din +‎ -dar.

Pronunciation

• IPA^(key): [dinˈdar]
• Hyphenation: din‧dar

Adjective

dindar (not comparable)

1. religious (committed to the practice or adherence of religion)

Noun

dindar (definite accusative dindarı, plural dindarlar)

1. devotee, believer

Declension

Declension of dindar

	singular	plural
nominative	dindar	dindarlar
definite accusative	dindarı	dindarları
dative	dindara	dindarlara
locative	dindarda	dindarlarda
ablative	dindardan	dindarlardan
definite genitive	dindarın	dindarların

Possessive forms of dindar

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarım	dindarlarım
sənin (“your”)	dindarın	dindarların
onun (“his/her/its”)	dindarı	dindarları
bizim (“our”)	dindarımız	dindarlarımız
sizin (“your”)	dindarınız	dindarlarınız
onların (“their”)	dindarı or dindarları	dindarları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarımı	dindarlarımı
sənin (“your”)	dindarını	dindarlarını
onun (“his/her/its”)	dindarını	dindarlarını
bizim (“our”)	dindarımızı	dindarlarımızı
sizin (“your”)	dindarınızı	dindarlarınızı
onların (“their”)	dindarını or dindarlarını	dindarlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarıma	dindarlarıma
sənin (“your”)	dindarına	dindarlarına
onun (“his/her/its”)	dindarına	dindarlarına
bizim (“our”)	dindarımıza	dindarlarımıza
sizin (“your”)	dindarınıza	dindarlarınıza
onların (“their”)	dindarına or dindarlarına	dindarlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarımda	dindarlarımda
sənin (“your”)	dindarında	dindarlarında
onun (“his/her/its”)	dindarında	dindarlarında
bizim (“our”)	dindarımızda	dindarlarımızda
sizin (“your”)	dindarınızda	dindarlarınızda
onların (“their”)	dindarında or dindarlarında	dindarlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarımdan	dindarlarımdan
sənin (“your”)	dindarından	dindarlarından
onun (“his/her/its”)	dindarından	dindarlarından
bizim (“our”)	dindarımızdan	dindarlarımızdan
sizin (“your”)	dindarınızdan	dindarlarınızdan
onların (“their”)	dindarından or dindarlarından	dindarlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	dindarımın	dindarlarımın
sənin (“your”)	dindarının	dindarlarının
onun (“his/her/its”)	dindarının	dindarlarının
bizim (“our”)	dindarımızın	dindarlarımızın
sizin (“your”)	dindarınızın	dindarlarınızın
onların (“their”)	dindarının or dindarlarının	dindarlarının

Further reading

• “dindar” in Obastan.com.

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دیندار (dindar), from Persian دیندار (dindâr). Equivalent to din +‎ -dar.

Pronunciation

• IPA^(key): /dinˈdaɾ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: din‧dar

Adjective

dindar

1. religious
2. pious

Declension

Predicative forms of dindar

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	dindarım	dindar mıyım?
sen (you are)	dindarsın	dindar mısın?
o (he/she/it is)	dindar / dindardır	dindar mı?
biz (we are)	dindarız	dindar mıyız?
siz (you are)	dindarsınız	dindar mısınız?
onlar (they are)	dindar(lar)	dindar(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	dindardım	dindar mıydım?
sen (you were)	dindardın	dindar mıydın?
o (he/she/it was)	dindardı	dindar mıydı?
biz (we were)	dindardık	dindar mıydık?
siz (you were)	dindardınız	dindar mıydınız?
onlar (they were)	dindardılar	dindar mıydılar?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	dindarmışım	dindar mıymışım?
sen (you were)	dindarmışsın	dindar mıymışsın?
o (he/she/it was)	dindarmış	dindar mıymış?
biz (we were)	dindarmışız	dindar mıymışız?
siz (you were)	dindarmışsınız	dindar mıymışsınız?
onlar (they were)	dindarmışlar	dindar mıymışlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	dindarsam	dindar mıysam?
sen (if you)	dindarsan	dindar mıysan?
o (if he/she/it)	dindarsa	dindar mıysa?
biz (if we)	dindarsak	dindar mıysak?
siz (if you)	dindarsanız	dindar mıysanız?
onlar (if they)	dindarsalar	dindar mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Synonyms

• mütedeyyin (dated)

Derived terms

• dindarlaşmak
• dindarlık

Further reading

• “dindar”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “dindar”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1228b
• Nişanyan, Sevan (2002–) “dindar”, in Nişanyan Sözlük
• Ayverdi, İlhan (2010) “dindar”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı

Zazaki

Etymology

From Persian دیندار (dindâr) of دین (din) +‎ ـدار (-dâr) (equivalent to din +‎ -dar).

Pronunciation

• IPA^(key): [dindar]
• Hyphenation: din‧dar

Adjective

dindar (comparative dehana dindar, superlative tewr dindar)

1. religious
2. pious