önem

See also: -onem

Turkish

Etymology

From ön +‎ -em. First attested in 1935. Coined to replace ehemmiyet (“importance”).

Noun

önem (definite accusative önemi, plural önemler)

1. importance

Declension

Declension of önem

singular plural nominative önem önemler definite accusative önemi önemleri dative öneme önemlere locative önemde önemlerde ablative önemden önemlerden genitive önemin önemlerin Possessive forms nominative singular plural 1st singular önemim önemlerim 2nd singular önemin önemlerin 3rd singular önemi önemleri 1st plural önemimiz önemlerimiz 2nd plural öneminiz önemleriniz 3rd plural önemleri önemleri definite accusative singular plural 1st singular önemimi önemlerimi 2nd singular önemini önemlerini 3rd singular önemini önemlerini 1st plural önemimizi önemlerimizi 2nd plural öneminizi önemlerinizi 3rd plural önemlerini önemlerini dative singular plural 1st singular önemime önemlerime 2nd singular önemine önemlerine 3rd singular önemine önemlerine 1st plural önemimize önemlerimize 2nd plural öneminize önemlerinize 3rd plural önemlerine önemlerine locative singular plural 1st singular önemimde önemlerimde 2nd singular öneminde önemlerinde 3rd singular öneminde önemlerinde 1st plural önemimizde önemlerimizde 2nd plural öneminizde önemlerinizde 3rd plural önemlerinde önemlerinde ablative singular plural 1st singular önemimden önemlerimden 2nd singular öneminden önemlerinden 3rd singular öneminden önemlerinden 1st plural önemimizden önemlerimizden 2nd plural öneminizden önemlerinizden 3rd plural önemlerinden önemlerinden genitive singular plural 1st singular önemimin önemlerimin 2nd singular öneminin önemlerinin 3rd singular öneminin önemlerinin 1st plural önemimizin önemlerimizin 2nd plural öneminizin önemlerinizin 3rd plural önemlerinin önemlerinin

Synonyms

• ehemmiyet (dated)

Derived terms

• önemli
• önemlilik
• önemsiz
• önemsizlik

Descendants

• → Azerbaijani: önəm