Φερεκράτης

Ancient Greek

Etymology

φέρω (phérō, “bring, bear, carry”) +‎ κρᾰ́τος (krátos, “might, strength, power”) +‎ -ης (-ēs, suffix forming third-declension proper nouns)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰe.re.krá.tɛːs/ → /ɸe.reˈkra.tis/ → /fe.reˈkra.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰe.re.krá.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰe.reˈkra.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸe.reˈkra.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fe.reˈkra.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fe.reˈkra.tis/

Proper noun

Φερεκρᾰ́της • (Pherekrátēs) m (genitive Φερεκρᾰ́τους); third declension

1. Pherecrates (celebrated Athenian poet of the Old Comedy)
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 327d:

     πρὸς ἀνθρώπους οἷς μήτε παιδεία ἐστὶν μήτε δικαστήρια μήτε νόμοι μηδὲ ἀνάγκη μηδεμία διὰ παντὸς ἀναγκάζουσα ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλ’ εἶεν ἄγριοί τινες οἷοίπερ οὓς πέρυσιν Φερεκράτης ὁ ποιητὴς ἐδίδαξεν ἐπὶ Ληναίῳ.

     pròs anthrṓpous hoîs mḗte paideía estìn mḗte dikastḗria mḗte nómoi mēdè anánkē mēdemía dià pantòs anankázousa aretês epimeleîsthai, all’ eîen ágrioí tines hoîoíper hoùs pérusin Pherekrátēs ho poiētḕs edídaxen epì Lēnaíōi.

   • Ps.-Plut., Mus. 30

Declension

Third declension of ὁ Φερεκρᾰ́της; τοῦ Φερεκρᾰ́τους (contracted, Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Φερεκρᾰ́της ho Pherekrátēs
Genitive	τοῦ Φερεκρᾰ́τους toû Pherekrátous
Dative	τῷ Φερεκρᾰ́τει tôi Pherekrátei
Accusative	τὸν Φερεκρᾰ́την / Φερεκρᾰ́τη tòn Pherekrátēn / Pherekrátē
Vocative	Φερέκρᾰτες Pherékrates
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Φερεκρᾰ́τειος (Pherekráteios, adjective)

Descendants

• → English: Pherecrates
• → French: Phérékratès
• → German: Pherekrates
• Greek: Φερεκράτης (Ferekrátis)
• → Latin: Pherecratēs

Further reading

• Φερεκράτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette