άκρος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄκρος (ákros, “extreme”).

Adjective

άκρος • (ákros) m (feminine άκρα, neuter άκρο)

1. utmost, extreme, uttermost

Declension

Declension of άκρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άκρος •	άκρα •	άκρο •	άκροι •	άκρες •	άκρα •
genitive	άκρου •	άκρας •	άκρου •	άκρων •	άκρων •	άκρων •
accusative	άκρο •	άκρα •	άκρο •	άκρους •	άκρες •	άκρα •
vocative	άκρε •	άκρα •	άκρο •	άκροι •	άκρες •	άκρα •

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακρότατος •	ακρότατη •	ακρότατο •	ακρότατοι •	ακρότατες •	ακρότατα •
genitive	ακρότατου •	ακρότατης •	ακρότατου •	ακρότατων •	ακρότατων •	ακρότατων •
accusative	ακρότατο •	ακρότατη •	ακρότατο •	ακρότατους •	ακρότατες •	ακρότατα •
vocative	ακρότατε •	ακρότατη •	ακρότατο •	ακρότατοι •	ακρότατες •	ακρότατα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ακρότατος", etc)

Related terms

• άκρως (ákros, “extremely”)
• ακρότητα (akrótita, “extremity, excess”)

• see: άκρη n (ákri, “end, edge”)