άκρη

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄκρα (ákra), from the feminine of ἄκρος (ákros), from Proto-Indo-European *h₂ḱrós.

Noun

άκρη • (ákri) f (plural άκρες)

1. end (of rope, road, stick, etc)
2. point, tip
3. edge, border, rim

Declension

declension of άκρη

case     \     number	singular	plural
nominative	άκρη •	άκρες •
genitive	άκρης •	ακρών •
accusative	άκρη •	άκρες •
vocative	άκρη •	άκρες •

Synonyms

• άκρια f (ákria)

• compare with: άκρο n (ákro)

Related terms

• ακρίτσα f (akrítsa, diminutive form)
• ακρούλα f (akroúla, diminutive form)
• ακριανός (akrianós, “at the edge, extreme”)
• ακρινός (akrinós, “distant, at the far end”)
• ακρίτας m (akrítas, “frontiersman”)
• ακρότατος (akrótatos, “furthermost”, adjective)
• ακρότητα f (akrótita, “extreme”, noun)
• ακριτικός (akritikós, “frontier”, adjective)

Phrases:

• απ' άκρη σ' ακρη (ap' ákri s' akri, “completely”)
• μέσες άκρες (méses ákres, “roughly”)
• βάζω στην άκρη (vázo stin ákri, “move something aside”)
• κάνω στην άκρη (káno stin ákri, “get out of the way, push something aside”)
• βρίσκω την άκρη (vrísko tin ákri, “get to the bottom of”)
• αφήνω στην άκρη (afíno stin ákri)
• βγάζω άκρη (vgázo ákri)
• έχω άκρες (écho ákres)
• όπου με βγάλει η άκρη (ópou me vgálei i ákri)
• τραβώ στην άκρη (travó stin ákri)