αηδιαστικός

Greek

Etymology

From αηδία f (aïdía, “disgust, revulsion”). First attested 1886.

Pronunciation

• IPA^(key): /aiðʝastiˈkos/
• Hyphenation: αη‧δια‧στι‧κός

Adjective

αηδιαστικός • (aïdiastikós) m (feminine αηδιαστική, neuter αηδιαστικό)

1. disgusting, repulsive, revolting, sickening, nauseating (causing intense dislike)

   Τι αηδιαστικός άνθρωπος! ― Ti aïdiastikós ánthropos! ― What a disgusting person!

   Όταν άνοιξα την πόρτα της τουαλέτας, μου ήρθε μια αηδιαστική μυρωδιά. ― Ótan ánoixa tin pórta tis toualétas, mou írthe mia aïdiastikí myrodiá. ― When I opened the toilet door, a disgusting smell came to me.

Declension

Declension of αηδιαστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αηδιαστικός •	αηδιαστική •	αηδιαστικό •	αηδιαστικοί •	αηδιαστικές •	αηδιαστικά •
genitive	αηδιαστικού •	αηδιαστικής •	αηδιαστικού •	αηδιαστικών •	αηδιαστικών •	αηδιαστικών •
accusative	αηδιαστικό •	αηδιαστική •	αηδιαστικό •	αηδιαστικούς •	αηδιαστικές •	αηδιαστικά •
vocative	αηδιαστικέ •	αηδιαστική •	αηδιαστικό •	αηδιαστικοί •	αηδιαστικές •	αηδιαστικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αηδιαστικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αηδιαστικός, etc.)

Synonyms

• (disgusting, revolting, repulsive): αηδής (aïdís) (formal), σιχαμερός (sichamerós), απεχθής (apechthís), απωθητικός (apothitikós), αποκρουστικός (apokroustikós), βδελυρός (vdelyrós)

Derived terms

• αηδιαστικά (aïdiastiká, “disgustingly, revoltingly, nauseatingly”) (adverb)

Related terms

• αηδιάζω (aïdiázo, “to be disgusted”)
• αηδιασμένος (aïdiasménos, “disgusted”)