ακατάληκτος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀκατάληκτος (akatálēktos)

Adjective

ακατάληκτος • (akatáliktos) m (feminine ακατάληκτη, neuter ακατάληκτο)

1. (grammar) without ending, without termination

Declension

Declension of ακατάληκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακατάληκτος •	ακατάληκτη •	ακατάληκτο •	ακατάληκτοι •	ακατάληκτες •	ακατάληκτα •
genitive	ακατάληκτου •	ακατάληκτης •	ακατάληκτου •	ακατάληκτων •	ακατάληκτων •	ακατάληκτων •
accusative	ακατάληκτο •	ακατάληκτη •	ακατάληκτο •	ακατάληκτους •	ακατάληκτες •	ακατάληκτα •
vocative	ακατάληκτε •	ακατάληκτη •	ακατάληκτο •	ακατάληκτοι •	ακατάληκτες •	ακατάληκτα •

Synonyms

• χωρίς κατάληξη (chorís katálixi, “without ending”)

Related terms

• κατάληξη f (katálixi, “ending, result”)