αναπληρωτής

Greek

Noun

αναπληρωτής • (anaplirotís) m (plural αναπληρώσεις, feminine αναπληρώτρια)

1. deputy
2. substitute, replacement (person)

   αναπληρωτής καθηγητής ― anaplirotís kathigitís ― supply teacher

Declension

declension of αναπληρωτής

case     \     number	singular	plural
nominative	αναπλήρωση •	αναπληρώσεις •
genitive	αναπλήρωσης •	αναπληρώσεων •
accusative	αναπλήρωση •	αναπληρώσεις •
vocative	αναπλήρωση •	αναπληρώσεις •
Older or formal genitive singular: αναπληρώσεως •

Related terms

• αναπλήρωση (anaplírosi, “replacement”) (action)

• see: αναπληρώνω (anapliróno, “to replace”)