αναπληρωτής
Greek
Noun
αναπληρωτής • (anaplirotís) m (plural αναπληρώσεις, feminine αναπληρώτρια)
- deputy
- substitute, replacement (person)
- αναπληρωτής καθηγητής ― anaplirotís kathigitís ― supply teacher
Declension
Declension of αναπληρωτής
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| genitive | αναπλήρωσης • | αναπληρώσεων • | |
| accusative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| vocative | αναπλήρωση • | αναπληρώσεις • | |
| Older or formal genitive singular: αναπληρώσεως • | |||
Related terms
- αναπλήρωση (anaplírosi, “replacement”) (action)