ανεπιθύμητος

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenistic Koine Greek ἀνεπιθύμητος (anepithúmētos, “one without desire”). Synchronically anaslysable as αν- (an-, privative α-, αν-) +‎ επιθυμητός (epithymitós, “desired, wanted”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ne.piˈθi.mi.tos/
• Hyphenation: α‧νε‧πι‧θύ‧μη‧τος

Adjective

ανεπιθύμητος • (anepithýmitos) m (feminine ανεπιθύμητη, neuter ανεπιθύμητο)

1. unwanted, undesired, undesirable, unwelcome

Declension

Declension of ανεπιθύμητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπιθύμητος •	ανεπιθύμητη •	ανεπιθύμητο •	ανεπιθύμητοι •	ανεπιθύμητες •	ανεπιθύμητα •
genitive	ανεπιθύμητου •	ανεπιθύμητης •	ανεπιθύμητου •	ανεπιθύμητων •	ανεπιθύμητων •	ανεπιθύμητων •
accusative	ανεπιθύμητο •	ανεπιθύμητη •	ανεπιθύμητο •	ανεπιθύμητους •	ανεπιθύμητες •	ανεπιθύμητα •
vocative	ανεπιθύμητε •	ανεπιθύμητη •	ανεπιθύμητο •	ανεπιθύμητοι •	ανεπιθύμητες •	ανεπιθύμητα •

Synonyms

• δυσάρεστος (dysárestos, “unpleasant”)

Antonyms

• επιθυμητός (epithymitós, “wanted”)

Derived terms

• ανεπιθύμητο πρόσωπο (anepithýmito prósopo, “persona non grata”)