γλωσσοκομεῖον

Ancient Greek

Alternative forms

• γλωσσόκομον (glōssókomon)

Etymology

From γλῶσσα (glôssa, “tongue”) +‎ κομέω (koméō, “to take care of”) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlɔːs.so.ko.mêː.on/ → /ɣlos.so.koˈmi.on/ → /ɣlo.so.koˈmi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlɔːs.so.ko.mêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡlos.so.koˈmi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣlos.so.koˈmi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣlos.so.koˈmi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣlo.so.koˈmi.on/

Noun

γλωσσοκομεῖον • (glōssokomeîon) n (genitive γλωσσοκομείου); second declension

1. case to keep the reeds or tongues of musical instruments

Declension

Second declension of τὸ γλωσσοκομεῖον; τοῦ γλωσσοκομείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon	τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō	τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa
Genitive	τοῦ γλωσσοκομείου toû glōssokomeíou	τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin	τῶν γλωσσοκομείων tôn glōssokomeíōn
Dative	τῷ γλωσσοκομείῳ tôi glōssokomeíōi	τοῖν γλωσσοκομείοιν toîn glōssokomeíoin	τοῖς γλωσσοκομείοις toîs glōssokomeíois
Accusative	τὸ γλωσσοκομεῖον tò glōssokomeîon	τὼ γλωσσοκομείω tṑ glōssokomeíō	τᾰ̀ γλωσσοκομεῖᾰ tà glōssokomeîa
Vocative	γλωσσοκομεῖον glōssokomeîon	γλωσσοκομείω glōssokomeíō	γλωσσοκομεῖᾰ glōssokomeîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “γλωσσοκομεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γλωσσοκομεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γλωσσοκομεῖον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G1101 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible