εκείνος

See also: ἐκεῖνος

Greek

Alternative forms

• κείνος (keínos) (chiefly verbal)

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἐκεῖνος (ekeînos), from Proto-Hellenic *ékeyenos, from ἐ- (e-, “augment”) + *ḱe (“deictic particle”) + Proto-Indo-European *h₁enos (“that”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈci.nos/
• Hyphenation: ε‧κεί‧νος

Pronoun

εκείνος • (ekeínos) m  demonstrative

1. (in the singular) that

   —Δώσε μου εκείνη την εφημερίδα. —Ποια; —Εκείνη που είναι πάνω στο τραπέζι. Γιατί ετούτη που διαβάζω δε γράφει τίποτα ενδιαφέρον.

   —Dóse mou ekeíni tin efimerída. —Poia? —Ekeíni pou eínai páno sto trapézi. Giatí etoúti pou diavázo de gráfei típota endiaféron.

   —Give me that newspaper. —Which one? —The one (That one) which is on the table. Because the one (this one) which I am reading has (writes) nothing interensting.

2. (in the plural) those

   Θέλω εκείνα τα βιβλία που είναι στο τελευταίο ράφι.

   Thélo ekeína ta vivlía pou eínai sto teleftaío ráfi.

   I want those books which are at the last shelf.

Declension

declension of   'εκείνος'

	m·s	f·s	n·s	m·p	f·p	n·p
nominative	εκείνος	εκείνη	εκείνο	εκείνοι	εκείνες	εκείνα
genitive	εκείνου	εκείνης	εκείνου	εκείνων	εκείνων	εκείνων
accusative	εκείνο	εκείνη	εκείνο	εκείνους	εκείνες	εκείνα
vocative	εκείνε	εκείνη	εκείνο	εκείνοι	εκείνες	εκείνα

Related terms

• εκεί (ekeí, “there”)