ελληνικά

Greek

Etymology

From ελληνικός (ellinikós, “Greek (adjective)”)

Pronunciation

• IPA^(key): [eliniˈka]
• Hyphenation: ελ‧λη‧νι‧κά

Noun

ελληνικά • (elliniká) n pl

1. Greek (language)

   Ο άνδρας μιλούσε άπταιστα ελληνικά. ― O ándras miloúse áptaista elliniká. ― The man spoke fluent Greek.

Declension

  ελληνικά

case     \     number	plural
nominative	ελληνικά •
genitive	ελληνικών •
accusative	ελληνικά •
vocative	ελληνικά •

Synonyms

• η ελληνική γλώσσα f (i ellinikí glóssa)
• η ελληνική λαλιά f (i ellinikí laliá)

Hyponyms

• αρχαία ελληνικά (archaía elliniká)
• νέα ελληνικά (néa elliniká)
  • καθαρεύουσα (katharévousa), Καθαρεύουσα (Katharévousa)
  • δημοτική (dimotikí)
  • μαλλιαρή (malliarí)

Further reading

• Ελληνική γλώσσα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

Adjective

ελληνικά • (elliniká)

1. Nominative, accusative and vocative plural form of ελληνικός (ellinikós).