εποχή

See also: ἐποχή

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐποχή (epokhḗ).

Noun

εποχή • (epochí) f (plural εποχές)

1. age, epoch, season

   Εποχή του Λίθου ― Epochí tou Líthou ― Stone Age

2. (philosophy) epoche (the suspension of judgment)

Declension

Declension of εποχή

	singular	plural
nominative	εποχή •	εποχές •
genitive	εποχής •	εποχών •
accusative	εποχή •	εποχές •
vocative	εποχή •	εποχές •

Synonyms

• σεζόν f (sezón)

Coordinate terms

• άνοιξη f (ánoixi, “spring”)
• έαρ f (éar, “spring”)
• θέρος n (théros, “summer, harvet”)
• καλοκαίρι n (kalokaíri, “summer”)
• φθινόπωρο n (fthinóporo, “autumn, fall”)
• χειμώνας m (cheimónas, “winter”)

Further reading

• “εποχή”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998