ευκολότατος

See also: εὐκολώτατος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /efkoˈlotatos/
• Hyphenation: ευ‧κο‧λό‧τα‧τος

Adjective

ευκολότατος • (efkolótatos) (feminine ευκολότατη, neuter ευκολότατο)

1. Nominative masculine singular, absolute superlative form of απλός (aplós).: easiest, very easy

   (slightly formal use): compare to its synonym πανεύκολος

Usage notes

• Katharevousa and Ancient Greek forms: ὁ εὐκολώτατος, ἡ εὐκολωτάτη, τὸ εὐκολώτατον

Declension

See declension of εύκολος

Synonyms

• πανεύκολος (panéfkolos, “very easy, dead easy”)
• απλούστατος (aploústatos, “simplest”, superlative of απλός)

Antonyms

• δυσκολότατος (dyskolótatos, “superlative of δύσκολος”)

Derived terms

• ευκολότατα (efkolótata, adverb)