θυγατέρα

See also: θυγάτερα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/ → /θy.ɣaˈte.ra/ → /θi.ɣaˈte.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰy.ɡa.té.ra/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰy.ɡaˈte.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θy.ɣaˈte.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θῠγᾰτέρᾰ • (thugatéra)

1. accusative singular of θυγάτηρ (thugátēr)

Greek

Alternative forms

• (Old Athenian dialect, Maniot dialect) δυχατέρα (dychatéra)
• (Leucadian dialect) θυατέρα (thyatéra)

Etymology

From Ancient Greek θυγάτηρ (thugátēr), from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr. Cognate with Tsakonian σάτη (sáti).

Pronunciation

• IPA^(key): /θi.ɣaˈte.ra/

Noun

θυγατέρα • (thygatéra) f (plural θυγατέρες)

1. (literary, archaic, dialect) daughter

Declension

	singular	plural
nominative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)
genitive	θυγατέρας (thygatéras)	θυγατέρων (thygatéron)
accusative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)
vocative	θυγατέρα (thygatéra)	θυγατέρες (thygatéres)

Synonyms

• κόρη f (kóri) (usual, modern term)

Related terms

• ακριβοθυγατέρα f (akrivothygatéra, “much loved daughter”)
• θυγατρικός (thygatrikós, “subsidiary”)