κεντέω
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From Proto-Indo-European *ḱent- (“to sting”). Cognate with Old High German handag (“pointed”), Latvian sīts (“hunting spear”);[1] compare also English hent, hunt, and possibly hand.
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /ken.té.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kenˈte.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /cenˈte.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /cenˈte.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /cenˈde.o/
Verb
[edit]κεντέω • (kentéō)
Inflection
[edit] Present: κεντέω, κεντέομαι (Uncontracted)
Imperfect: ἐκέντεον, ἐκεντεόμην (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐκέντεον | ἐκέντεες | ἐκέντεε(ν) | ἐκεντέετον | ἐκεντεέτην | ἐκεντέομεν | ἐκεντέετε | ἐκέντεον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐκεντεόμην | ἐκεντέου | ἐκεντέετο | ἐκεντέεσθον | ἐκεντεέσθην | ἐκεντεόμεθᾰ | ἐκεντέεσθε | ἐκεντέοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐκέντουν | ἐκέντεις | ἐκέντει | ἐκεντεῖτον | ἐκεντείτην | ἐκεντοῦμεν | ἐκεντεῖτε | ἐκέντουν | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐκεντούμην | ἐκεντοῦ | ἐκεντεῖτο | ἐκεντεῖσθον | ἐκεντείσθην | ἐκεντούμεθᾰ | ἐκεντεῖσθε | ἐκεντοῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Perfect: κεκέντημαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
middle/ passive |
indicative | κεκέντημαι | κεκέντησαι | κεκέντηται | κεκέντησθον | κεκέντησθον | κεκεντήμεθᾰ | κεκέντησθε | κεκέντηνται | ||||
subjunctive | κεκεντημένος ὦ | κεκεντημένος ᾖς | κεκεντημένος ᾖ | κεκεντημένω ἦτον | κεκεντημένω ἦτον | κεκεντημένοι ὦμεν | κεκεντημένοι ἦτε | κεκεντημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | κεκεντημένος εἴην | κεκεντημένος εἴης | κεκεντημένος εἴη | κεκεντημένω εἴητον/εἶτον | κεκεντημένω εἰήτην/εἴτην | κεκεντημένοι εἴημεν/εἶμεν | κεκεντημένοι εἴητε/εἶτε | κεκεντημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | κεκέντησο | κεκεντήσθω | κεκέντησθον | κεκεντήσθων | κεκέντησθε | κεκεντήσθων | |||||||
middle/passive | |||||||||||||
infinitive | κεκεντῆσθαι | ||||||||||||
participle | m | κεκεντημένος | |||||||||||
f | κεκεντημένη | ||||||||||||
n | κεκεντημένον | ||||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
Homer uses κένσαι as the aorist infinitive, which is phonetically odd because -νσ- is normally forbidden in Greek.
Derived terms
[edit]References
[edit]- ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “κεντέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 672-3
Further reading
[edit]- “κεντέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “κεντέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “κεντέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- κεντέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- κεντέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “κεντέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter