κλούβιος

Greek

Etymology

From κλουβί (klouví).

Adjective

κλούβιος • (kloúvios) m (feminine κλούβια, neuter κλούβιο)

1. addled (inviable)
2. (figuratively, for mind): having a mental retardation

Declension

Declension of κλούβιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κλούβιος •	κλούβια •	κλούβιο •	κλούβιοι •	κλούβιες •	κλούβια •
genitive	κλούβιου •	κλούβιας •	κλούβιου •	κλούβιων •	κλούβιων •	κλούβιων •
accusative	κλούβιο •	κλούβια •	κλούβιο •	κλούβιους •	κλούβιες •	κλούβια •
vocative	κλούβιε •	κλούβια •	κλούβιο •	κλούβιοι •	κλούβιες •	κλούβια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κλούβιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κλούβιος, etc.)

Derived terms

• κλουβιάζω (klouviázo)
• κλούβιασμα (kloúviasma)

See also

• σαθρός (sathrós, “unsound, rotten”)
• σάπιος (sápios, “rotten, putrid”)
• σαπρός (saprós)