κοσμέω

Ancient Greek

Etymology

From κόσμος (kósmos) +‎ -έω (-éō).

Verb

κοσμέω • (kosméō)

1. to order, to arrange
2. to adorn

Conjugation

   Present: κοσμέω, κοσμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοσμέω	κοσμέεις	κοσμέει	κοσμέετον	κοσμέετον	κοσμέομεν	κοσμέετε	κοσμέουσῐ(ν)
	subjunctive	κοσμέω	κοσμέῃς	κοσμέῃ	κοσμέητον	κοσμέητον	κοσμέωμεν	κοσμέητε	κοσμέωσῐ(ν)
	optative	κοσμέοιμῐ	κοσμέοις	κοσμέοι	κοσμέοιτον	κοσμεοίτην	κοσμέοιμεν	κοσμέοιτε	κοσμέοιεν
	imperative		κόσμεε	κοσμεέτω	κοσμέετον	κοσμεέτων		κοσμέετε	κοσμεόντων
middle/ passive	indicative	κοσμέομαι	κοσμέῃ, κοσμέει	κοσμέεται	κοσμέεσθον	κοσμέεσθον	κοσμεόμεθᾰ	κοσμέεσθε	κοσμέονται
	subjunctive	κοσμέωμαι	κοσμέῃ	κοσμέηται	κοσμέησθον	κοσμέησθον	κοσμεώμεθᾰ	κοσμέησθε	κοσμέωνται
	optative	κοσμεοίμην	κοσμέοιο	κοσμέοιτο	κοσμέοισθον	κοσμεοίσθην	κοσμεοίμεθᾰ	κοσμέοισθε	κοσμέοιντο
	imperative		κοσμέου	κοσμεέσθω	κοσμέεσθον	κοσμεέσθων		κοσμέεσθε	κοσμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κοσμέειν				κοσμέεσθαι
participle	m	κοσμέων				κοσμεόμενος
	f	κοσμέουσᾰ				κοσμεομένη
	n	κοσμέον				κοσμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κοσμῶ, κοσμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοσμῶ	κοσμεῖς	κοσμεῖ	κοσμεῖτον	κοσμεῖτον	κοσμοῦμεν	κοσμεῖτε	κοσμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κοσμῶ	κοσμῇς	κοσμῇ	κοσμῆτον	κοσμῆτον	κοσμῶμεν	κοσμῆτε	κοσμῶσῐ(ν)
	optative	κοσμοίην, κοσμοῖμῐ	κοσμοίης, κοσμοῖς	κοσμοίη, κοσμοῖ	κοσμοῖτον, κοσμοίητον	κοσμοίτην, κοσμοιήτην	κοσμοῖμεν, κοσμοίημεν	κοσμοῖτε, κοσμοίητε	κοσμοῖεν, κοσμοίησᾰν
	imperative		κόσμει	κοσμείτω	κοσμεῖτον	κοσμείτων		κοσμεῖτε	κοσμούντων
middle/ passive	indicative	κοσμοῦμαι	κοσμεῖ, κοσμῇ	κοσμεῖται	κοσμεῖσθον	κοσμεῖσθον	κοσμούμεθᾰ	κοσμεῖσθε	κοσμοῦνται
	subjunctive	κοσμῶμαι	κοσμῇ	κοσμῆται	κοσμῆσθον	κοσμῆσθον	κοσμώμεθᾰ	κοσμῆσθε	κοσμῶνται
	optative	κοσμοίμην	κοσμοῖο	κοσμοῖτο	κοσμοῖσθον	κοσμοίσθην	κοσμοίμεθᾰ	κοσμοῖσθε	κοσμοῖντο
	imperative		κοσμοῦ	κοσμείσθω	κοσμεῖσθον	κοσμείσθων		κοσμεῖσθε	κοσμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κοσμεῖν				κοσμεῖσθαι
participle	m	κοσμῶν				κοσμούμενος
	f	κοσμοῦσᾰ				κοσμουμένη
	n	κοσμοῦν				κοσμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκόσμεον, ἐκοσμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόσμεον	ἐκόσμεες	ἐκόσμεε(ν)	ἐκοσμέετον	ἐκοσμεέτην	ἐκοσμέομεν	ἐκοσμέετε	ἐκόσμεον
middle/ passive	indicative	ἐκοσμεόμην	ἐκοσμέου	ἐκοσμέετο	ἐκοσμέεσθον	ἐκοσμεέσθην	ἐκοσμεόμεθᾰ	ἐκοσμέεσθε	ἐκοσμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκόσμουν, ἐκοσμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόσμουν	ἐκόσμεις	ἐκόσμει	ἐκοσμεῖτον	ἐκοσμείτην	ἐκοσμοῦμεν	ἐκοσμεῖτε	ἐκόσμουν
middle/ passive	indicative	ἐκοσμούμην	ἐκοσμοῦ	ἐκοσμεῖτο	ἐκοσμεῖσθον	ἐκοσμείσθην	ἐκοσμούμεθᾰ	ἐκοσμεῖσθε	ἐκοσμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κοσμήσω, κοσμήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοσμήσω	κοσμήσεις	κοσμήσει	κοσμήσετον	κοσμήσετον	κοσμήσομεν	κοσμήσετε	κοσμήσουσῐ(ν)
	optative	κοσμήσοιμῐ	κοσμήσοις	κοσμήσοι	κοσμήσοιτον	κοσμησοίτην	κοσμήσοιμεν	κοσμήσοιτε	κοσμήσοιεν
middle	indicative	κοσμήσομαι	κοσμήσῃ, κοσμήσει	κοσμήσεται	κοσμήσεσθον	κοσμήσεσθον	κοσμησόμεθᾰ	κοσμήσεσθε	κοσμήσονται
	optative	κοσμησοίμην	κοσμήσοιο	κοσμήσοιτο	κοσμήσοισθον	κοσμησοίσθην	κοσμησοίμεθᾰ	κοσμήσοισθε	κοσμήσοιντο
		active			middle
infinitive		κοσμήσειν			κοσμήσεσθαι
participle	m	κοσμήσων			κοσμησόμενος
	f	κοσμήσουσᾰ			κοσμησομένη
	n	κοσμῆσον			κοσμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκόσμησᾰ, ἐκοσμησᾰ́μην, ἐκοσμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόσμησᾰ	ἐκόσμησᾰς	ἐκόσμησε(ν)	ἐκοσμήσᾰτον	ἐκοσμησᾰ́την	ἐκοσμήσᾰμεν	ἐκοσμήσᾰτε	ἐκόσμησᾰν
	subjunctive	κοσμήσω	κοσμήσῃς	κοσμήσῃ	κοσμήσητον	κοσμήσητον	κοσμήσωμεν	κοσμήσητε	κοσμήσωσῐ(ν)
	optative	κοσμήσαιμῐ	κοσμήσειᾰς, κοσμήσαις	κοσμήσειε(ν), κοσμήσαι	κοσμήσαιτον	κοσμησαίτην	κοσμήσαιμεν	κοσμήσαιτε	κοσμήσειᾰν, κοσμήσαιεν
	imperative		κόσμησον	κοσμησᾰ́τω	κοσμήσᾰτον	κοσμησᾰ́των		κοσμήσᾰτε	κοσμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκοσμησᾰ́μην	ἐκοσμήσω	ἐκοσμήσᾰτο	ἐκοσμήσᾰσθον	ἐκοσμησᾰ́σθην	ἐκοσμησᾰ́μεθᾰ	ἐκοσμήσᾰσθε	ἐκοσμήσᾰντο
	subjunctive	κοσμήσωμαι	κοσμήσῃ	κοσμήσηται	κοσμήσησθον	κοσμήσησθον	κοσμησώμεθᾰ	κοσμήσησθε	κοσμήσωνται
	optative	κοσμησαίμην	κοσμήσαιο	κοσμήσαιτο	κοσμήσαισθον	κοσμησαίσθην	κοσμησαίμεθᾰ	κοσμήσαισθε	κοσμήσαιντο
	imperative		κόσμησαι	κοσμησᾰ́σθω	κοσμήσᾰσθον	κοσμησᾰ́σθων		κοσμήσᾰσθε	κοσμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκοσμήθην	ἐκοσμήθης	ἐκοσμήθη	ἐκοσμήθητον	ἐκοσμηθήτην	ἐκοσμήθημεν	ἐκοσμήθητε	ἐκοσμήθησᾰν
	subjunctive	κοσμηθῶ	κοσμηθῇς	κοσμηθῇ	κοσμηθῆτον	κοσμηθῆτον	κοσμηθῶμεν	κοσμηθῆτε	κοσμηθῶσῐ(ν)
	optative	κοσμηθείην	κοσμηθείης	κοσμηθείη	κοσμηθεῖτον, κοσμηθείητον	κοσμηθείτην, κοσμηθειήτην	κοσμηθεῖμεν, κοσμηθείημεν	κοσμηθεῖτε, κοσμηθείητε	κοσμηθεῖεν, κοσμηθείησᾰν
	imperative		κοσμήθητῐ	κοσμηθήτω	κοσμήθητον	κοσμηθήτων		κοσμήθητε	κοσμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κοσμῆσαι			κοσμήσᾰσθαι		κοσμηθῆναι
participle	m	κοσμήσᾱς			κοσμησᾰ́μενος		κοσμηθείς
	f	κοσμήσᾱσᾰ			κοσμησᾰμένη		κοσμηθεῖσᾰ
	n	κοσμῆσᾰν			κοσμησᾰ́μενον		κοσμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκόσμηκᾰ, κεκόσμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκόσμηκᾰ	κεκόσμηκᾰς	κεκόσμηκε(ν)	κεκοσμήκᾰτον	κεκοσμήκᾰτον	κεκοσμήκᾰμεν	κεκοσμήκᾰτε	κεκοσμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκοσμήκω	κεκοσμήκῃς	κεκοσμήκῃ	κεκοσμήκητον	κεκοσμήκητον	κεκοσμήκωμεν	κεκοσμήκητε	κεκοσμήκωσῐ(ν)
	optative	κεκοσμήκοιμῐ, κεκοσμηκοίην	κεκοσμήκοις, κεκοσμηκοίης	κεκοσμήκοι, κεκοσμηκοίη	κεκοσμήκοιτον	κεκοσμηκοίτην	κεκοσμήκοιμεν	κεκοσμήκοιτε	κεκοσμήκοιεν
	imperative		κεκόσμηκε	κεκοσμηκέτω	κεκοσμήκετον	κεκοσμηκέτων		κεκοσμήκετε	κεκοσμηκόντων
middle/ passive	indicative	κεκόσμημαι	κεκόσμησαι	κεκόσμηται	κεκόσμησθον	κεκόσμησθον	κεκοσμήμεθᾰ	κεκόσμησθε	κεκόσμηνται
	subjunctive	κεκοσμημένος ὦ	κεκοσμημένος ᾖς	κεκοσμημένος ᾖ	κεκοσμημένω ἦτον	κεκοσμημένω ἦτον	κεκοσμημένοι ὦμεν	κεκοσμημένοι ἦτε	κεκοσμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκοσμημένος εἴην	κεκοσμημένος εἴης	κεκοσμημένος εἴη	κεκοσμημένω εἴητον/εἶτον	κεκοσμημένω εἰήτην/εἴτην	κεκοσμημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκοσμημένοι εἴητε/εἶτε	κεκοσμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκόσμησο	κεκοσμήσθω	κεκόσμησθον	κεκοσμήσθων		κεκόσμησθε	κεκοσμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκοσμηκέναι				κεκοσμῆσθαι
participle	m	κεκοσμηκώς				κεκοσμημένος
	f	κεκοσμηκυῖᾰ				κεκοσμημένη
	n	κεκοσμηκός				κεκοσμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκοσμέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκεκοσμέμην	ἐκεκόσμεσο	ἐκεκόσμετο	ἐκεκόσμεσθον	ἐκεκοσμέσθην	ἐκεκοσμέμεθᾰ	ἐκεκόσμεσθε	ἐκεκόσμεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “κοσμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “cosmetic”, in OneLook Dictionary Search.