κουλός

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κουλός (koulós), from Ancient Greek κυλλός (kullós, “deformed (of limbs)”).

Adjective

κουλός • (koulós) m

1. handless, having one or no hands at all

Declension

Declension of κουλός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κουλός •	κουλή •	κουλό •	κουλοί •	κουλές •	κουλά •
genitive	κουλού •	κουλής •	κουλού •	κουλών •	κουλών •	κουλών •
accusative	κουλό •	κουλή •	κουλό •	κουλούς •	κουλές •	κουλά •
vocative	κουλέ •	κουλή •	κουλό •	κουλοί •	κουλές •	κουλά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουλός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουλός, etc.)

Related terms

• κουλαμάρα f (koulamára)
• κουλό (kouló)

See also

• μονόχειρας (monócheiras)